Przejdź do zawartości

Wacław Iwaszkiewicz (pilot)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Iwaszkiewicz
Ilustracja
pułkownik pilot pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1893
Kowno, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1963
Londyn, Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

od 1919

Siły zbrojne

 Rosyjska Carska MW
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Carskie Siły Powietrzne
Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

4 eskadra wywiadowcza
6 pułk lotniczy
5 pułk lotniczy
Grupa Szkół Lotniczych
3 Grupa Lotnicza
Armia „Łódź”

Stanowiska

dowódca eskadry
dowódca dywizjonu
zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku
dowódca grupy
dowódca lotnictwa armii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
Kampania francuska 1940

Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
X-lecie Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Marszałek Edward Rydz-Śmigły wpisuje się do księgi pamiątkowej po wbiciu gwoździa w drzewce chorągwi; obok gwóźdź wbija komendant Szkoły płk pil. Wacław Iwaszkiewicz

Wacław Iwaszkiewicz (ur. 14 marca 1893 w Kownie, zm. 13 lutego 1963 w Londynie) – pułkownik pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Wacława i Stefanii. Przed I wojną światową ukończył Morski Korpus Kadetów w Petersburgu i rozpoczął służbę w rosyjskiej flocie[1]. W 1917 roku odbył przeszkolenie w Szkole Pilotów Morskich w Petersburgu[1]. W lutym 1919 roku przyjęty został do Wojska Polskiego[1]. Latem 1919 roku dowodził m.in. 4 Eskadrą Wywiadowczą w wojnie polsko-bolszewickiej. Latał następnie w 11, 13 i 14 eskadrze wywiadowczej[1].

Z dniem 15 września 1924 roku został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki wojskowego komisarza lotniczego w Oddziale IV Sztabu Generalnego z równoczesnym pełnieniem obowiązków oficera łącznikowego przy Ministerstwie Kolei Żelaznych, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku lotniczego w Krakowie-Rakowicach[2]. W lipcu 1928 roku został przeniesiony z 11 do 6 pułku lotniczego we Lwowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[3]. W listopadzie tego roku został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[4]. W styczniu 1930 roku został przeniesiony do 5 pułku lotniczego w Lidzie na stanowisko dowódcy pułku[5][1]. W listopadzie 1936 roku został komendantem Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie, które w następnym roku zostało przemianowane na Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1. W listopadzie 1938 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Grupy Szkół Lotniczych w Warszawie[6]. W czerwcu 1939 roku objął dowództwo 3 Grupy Lotniczej w Warszawie.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził lotnictwem i obroną przeciwlotniczą Armii „Łódź”. 20 maja 1940 roku, we Francji mianowany został komendantem Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon-Bron (po Stefanie Pawlikowskim)[7]. 17 lipca tego roku, przez Oran, Casablankę i Gibraltar, ewakuował się do Glasgow. W Wielkiej Brytanii powierzono mu funkcję I zastępcy Inspektora Sił Powietrznych. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji. Zmarł w Londynie 1963 roku.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • major – 31 marca 1924 r. ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 r. i 2. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych (w 1928 r. – 1. lokata)
  • podpułkownik – 18 lutego 1930 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 r. i 3. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych
  • pułkownik – 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych (od 1937 – korpus oficerów lotnictwa, grupa liniowa)[8]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Kolekcja VM ↓, s. 4.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 25 września 1924 roku, s. 541.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 224.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 374.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 387.
  6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 546.
  7. Bartłomiej Belcarz: Polskie lotnictwo we Francji 1940. Sandomierz: Stratus, 2001, s. 146. ISBN 83-916327-6-8.
  8. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 205.
  9. M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  10. Dziennik Personalny MSWojsk Nr 8/1931, s. 359
  11. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 112. [dostęp 2021-07-27].
  12. M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  13. Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych G.M.I.L. 1254 z 1926 r. (Dziennik Personalny z 1926 r. Nr 12, s. 70)
  14. a b Zdjęcie [dostęp 2022-04-06].
  15. Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 283.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 4367 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem czasie wojny 1918–1920”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Iwaszkiewicz Wacław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.31-2300 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-09].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 12, 851, 862.
  • Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 536, 547.
  • Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 228, 743.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ewakuacja Centrum Wyszkolenia Lotnictwa z Francji w 1940 r. Relacja płk. pil. Wacława Iwaszkiewicza, wstęp i oprac. dr hab. Andrzej Olejko, Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 1 (216), Warszawa 2007, s.151.